Ontstaansgeschiedenis H.H.G. Elim

Op maandagavond 7 november 1949 om 9 uur kwam in het Gereformeerd Jeugdgebouw een groep manslidmaten samen ter vergadering. De doelstelling van deze bijeenkomst was: “Te komen tot oprichting van een plaatselijke afdeling van de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk. Op die avond werden 40 lidmaten van de Hervormde Gemeente te Urk lid van de plaatselijke afdeling van de Gereformeerde Bond. Tevens werd toen besloten om gedurende de wintermaanden, als zij daarvoor vergaderruimte konden vinden, om iedere woensdagavond een predikant te laten optreden.

Op welke wijze ontstaan?

Twee dagen later kwam het bestuur bijeen. Zij besloot om een verzoek te richten tot de Christelijke Gereformeerde Kerk om hun kerkgebouw op woensdagavond te mogen huren. Dit werd afgewezen en ook het verzoek aan de Gereformeerde Kerk om het gebouw Patrimonium (om de erve der vaderen) te mogen huren, op woensdagavond, werd afgewezen. Gelukkig kreeg het bestuur van de vereniging “Hulp en steun” wel toestemming om hun gebouw iedere woensdagavond te huren. De eerste predikant die toen voorging was wijlen doctor H. Bout uit Amersfoort. Dit was op 23 november 1949. Zijn predicatie ging toen over de Tekstwoorden van Psalm 42 vers 10a :”Ik zal zeggen tot God: Mijn Steenrots waarom vergeet Gij mij?” In het gebouw “Hulp en Steun” heeft men iedere woensdagavond kunnen samenkomen tot eind maart 1950. Intussen kerkte men op zondag nog gewoon bij de Hervormde Gemeente in het “Kerkje aan de Zee”, want ze waren daar als gemeentelid aangesloten.

Belangrijke personen die een rol gespeeld hebben.

De eerste ledenvergadering die gehouden werd was op 24 februari 1950. Er waren 24 personen aanwezig. Omdat de weekdiensten druk werden bezocht, besloot het bestuur om daarnaast zondagsdiensten te gaan houden. De eerste zes diensten kwam men voor dit doel samen in de kantine van de Zuiderzeewerken. Daarna mocht men gebruik maken van gebouw “Irene”. Op zondag 16 april 1950 werd de eerste zondagsdienst gehouden. De voorganger was wijlen de eerwaarde heer J. van de Kraats uit Kinderdijk. Deze dienst werd dus gehouden in de kantine van de Zuiderzeewerken. In de winter van 1950/1951 werd het catechisatie huis- en ziekenbezoek ter hand genomen. Dit werk werd verzorgd door wijlen de eerwaarde heer Dekker uit Epe. In september werd besloten om de Koninklijke goedkeuring aan te vragen voor de vereniging. In dezelfde maand nog verkreeg men die en dit had tot gevolg dat op 23 september 1950 ’s middags om 2 uur, overgegaan werd tot in het leven te roepen van de “Stichting Nederlandse Hervormde Gereformeerde Evangelisatie te Urk”. In het jaar 1953 kreeg men zowel een eigen kerkgebouw en ook een eigen voorganger in de persoon van de eerwaarde heer H. Visser uit Huizen.

Het verdere verloop van de geschiedenis.

Anders zou je de belevenissen van “Elim” op 1 mei 2004 niet begrijpen. Al had men een eigen kerkgebouw en al had men een eigen voorganger toch bleven al deze mensen gemeentelid bij de Hervormde Gemeente te Urk. Ongeveer 4 maal per jaar werd het Heilig Avondmaal gevierd en van tijd tot tijd werd de Heilige Doop bediend in het midden van de Evangelisatie “Elim”. De eerste jaren stuurde de Hervormde Gemeente voor deze bijzondere diensten een of twee ouderlingen naar “Elim”, zodat de sacramenten konden worden gehouden. Later heeft de Hervormde Gemeente de mensen in “Elim” de gelegenheid gegeven om zelf uit hun groep kandidaten te stellen voor ambtsdrager. Deze zijn onder leiding van de Hervormde Gemeente bevestigd in het ambt. Deze ambtsdragers gingen en bleven deel uitmaken van de kerkenraad van de Hervormde Gemeente. Van tijd tot tijd werden ze ook uitgenodigd om een kerkenraadsvergadering te bezoeken, eerst in het Hervormd Wijkgebouw en later in “De Ark”.

En toen kwam de scheuring..

Ja, en dat had voor “Elim” niet zulke grote gevolgen als voor andere Hervormde Gemeenten welke niet de nieuwe kerk ( de PKN ) in wilden gaan. De kerken in de Nederlandse Hervormde Kerk zijn allemaal eigendom van de landelijke Kerk. Dus, degene die niet mee wilde gaan werd zomaar uit zijn kerkgebouw gezet. Immers de landelijke kerk ging wel mee en die was toch eigenaar van alle kerken.

En hoe zat dat dan met “Elim”?

De mensen in “Elim” waren altijd lid gebleven van de Hervormde Gemeente, want hoewel men moeite had met de prediking in de Hervormde Gemeente wilde men toch niet geheel afscheiden. De leden van “Elim hebben voor 1 mei 2004 aan de Hervormde Gemeente kenbaar gemaakt dat ze niet met de PKN mee wilden gaan. De Hervormde Gemeente heeft ze toen niet laten registreren als lid van de PKN. Ze kwamen toen los te staan van de Hervormde Gemeente, want die ging wel mee. Het kerkgebouw is nooit in gevaar gekomen, immers in 1953 was Koninklijke goedkeuring aangevraagd en daarmee was het gebouw eigendom van de Stichting en niet van de Nederlandse Hervormde Kerk. Het gebouw van “Elim heeft nooit geregistreerd gestaan in de landelijke kerk, omdat de mensen van “Elim” als lid stonden ingeschreven in de Hervormde gemeente te Urk en als zodanig werd dan ook van hogerhand aangenomen dat men daar ook kerkte. De meeste mensen in “Elim” hebben van de scheuring zodoende niets gemerkt.